W czasach księcia Witolda tereny, na których obecnie stoi pałac Tyszkiewiczów, zamieszkiwali sprowadzeni pod koniec XIV w. Tatarzy. Prawdopodobnie jednym z pierwszych właścicieli dóbr był Tomasz Zatrocki. Być może od jego nazwiska wywodzi się nazwa miejscowości1. W XVIII stuleciu majątek należał do rodziny Odyńców, a w XIX w., aż do połowy lat 60., należał do rodziny Korewów (Koreywów) herbu Dębno2. Od jednego z jej członków ─ Aleksandra Tomasza (1803-1874), lekarza i powstańca listopadowego3, Zatrocze kupił Józef hr. Tyszkiewicz-Łohojski (1835-1891) herbu Leliwa. Miało to miejsce w 1867 r. Dobra stały się folwarkiem pobliskiego Landwarowa, będącego własnością Józefa hr. Tyszkiewicza, który nabył je w 1855 r. Tenże był również dziedzicem Połągi i Kretyngi4. W tej ostatniej istniał już pałac, w którym hrabia mieszkał podczas budowy siedziby landwarowskiej. W 1875 r. Tyszkiewiczowie przenieśli się na stałe do Kretyngi. Park w Landwarowie, podobnie jak te w Zatroczu i Połądze, zaprojektował słynny francuski ogrodnik, Édouard François André, sprowadzony przez Józefa hr. Tyszkiewicza. W XIX stuleciu. Józef hr. Tyszkiewicz (1878─1940) razem z żoną, Jadwigą Światopełk-Czetwertyńską, wzniósł tu pałac, założył ordynację, stając się pierwszym ordynatem. Drugim, i zarazem ostatnim do 1939 r., był jego syn, Andrzej (1899─1977). W ręku rodziny majątek pozostał do II wojny światowej.